Hayaller Paris belgeselinin ilk konuğu paralimpik okçu Yiğit Caner Aydın oldu

kendime sadece şunu sordum yani yaşadığım Bu olaydan sonra insanlar sana acıyarak bakıp kendi Sahip olduklarına Şükür mü edecekler Yoksa öyle bir yaşam mücadelesi vereceksin öyle şeyler Başaracaksın ki insanlara ilham [Müzik] olacaksın Ben ölümden döndüm 2013 senesinde üniversite bahçesinde başıma bir stand devrildi ve o stand devrilmesi sonucunda boyun omrumu kırdım doktorlar Ameliyat öncesinde % ik bir yaşam ihtimalinden bahsetmişler 6 günlük yoğun bakım sürecinde başarılı bir ameliyatın Ardından ben o Hayata geri dönüş hikayesini yazmaya başladım Aslında ve o yaşam mücadelesini kazandım göğsünün altından itibaren Bütün vücudunu kullanamadı devam edebilmek Belki de yaşamda yaşamaktan daha zordu benim için Ama tek tek böyle adım adım ilerleyerek Her yeni güne farklı bir hikayeyle uyanarak yaşam mücadelesini Aslında ben burada kazanmaya başladım [Müzik] [Müzik] yani Ellerimi kullanamıyordu ellerimde hiç hareket yoktu göğs altından itibaren benim tekerlek sandalye oturmam bile mucizeydi belki kazadan 2 sene sonra yani o devam eden Fizik Tedavi sürecinin ardından babamın milli okçu na Yener tanışmasından sonra çok farklı bir hikaye başladı [Müzik] diyebilirim karşıma okçuluk sporu Çıkınca da burada o tünelin ucundaki Işığı Gördüm ve hep şunu söyledim yani daha tek başıma hareket edemezken bağımsız hiçbir şey yapamazken teker sandalyeye süremez Ken bile ben bugün olimpiyatlara katılacağım bu işin zirvesinde yarışacağı ve dünyanın en iyisi olacağım demiştim daha ok bile atamıyorum yani yayı bile tutamıyordu o günlerde [Müzik] Tokyo 2020 süreci benim için çok büyük bir hayal kırıklığı olmuştu Tokyo 2020 kotasını bir puanla kaçırmıştım ve o günden beri hep şunu söyledim kendime Hani önümdeki bütün yarışmalarda hep en üst sırada ben olacağım ve Paris 2024'te Paralimpik oyunlarda altın madalya kazanacağım diye kendime söz verdim Bence olimpiyatlara katılabilmek olimpiyatlarda madalya alabilmek daha zor çünkü yani aslanın ağzında o kota burada kotayı alamazsam artık yine Paris 2024 hayallerimde bitecekti o maçta 4 seri 2 puan gerideyim ve son Seriye giderken dedim ki ben olimpiyat gitmeyi çok istiyorum kotayı almam gerekiyor ve inancımı sürdürüyorum Ben çok iyi bir sporcuyum tribünde milli takım teknik direktörümüz göktü hoca vardı göktü Ergin bir anda ayağa kalktı ve yani gözümün önünden film şeridi geçmesini sağlayan o cümleleri kurdu Sen çok çalıştın dedi çok mücadele ettin dedi burada olmayı hak ettim dedi sakin kal kal dedi ve şunu söyledi eğer dedi kendine inanırsan Başaracaksın ve ü tane atışımı da tam merkeze göndererek 3 tane 10 puanlık atış yaparak o film şeridinden gerçeğe dönüşen bir hikaye yazdık ve o 30 puanla maçı çevirdim ben ve bir puanla bu sefer [Müzik] kazandım Okçuluk sporunu ilk gördüğümde araştırmaya başladığımda Evet dedim yani ben bu sporu Yaparım Tam benim sporum okçuluğu Ben öyle bir yapacağım ki bütün oklarımız 10 puana göndereceğim insanlar da beni seyrettikleri şunu söyleyecek ya Yiğit nasıl bir okçu yani Hani bu zorlukta nasıl bu atışları yapıyor diye bunu söylettirme de hayalim çok uzun sürdü teker sandalyeyi bile kullanamıyorum sandalye üzerinde dengem yok parmağım çalışmıyor yani ok atabilmek benim için aslında hedefe gönderebilmek bile [Müzik] mucize inandığınız zaman o istediğiniz şeyler O hayal ettiğiniz şeyler günün birinde karşınıza geliyor ne kadar hayal kırıklığı yaşarsanız yaşayın ne kadar düşerseniz düşün bir şekilde o inanç sii kaldırıyor ben buna inanıyorum mücadele hep İçinizde olmalı ben spora başladığımda Bana inanmayan çok fazla insan oldu hep bunu hayal ettim hayatımı buradan kazanacağım maddi manevi her şeyi buradan elde edeceğim diye Hay ediyordum Tabii kendinizi ikna etmenin zor olduğu kadar kadar Çevrenizi ikna etmek daha da zor bence en yakın arkadaşım bile bana bir gün sen hayatım boyunca spor yapmadın Hani başarılı olabileceğini mi zannediyorsun çok çok kırıcıydı belki ama belki de benim için böyle olumsuz şeyler daha itici bir güce dönüşebiliyor Gerçekten bunun için çok mücadele [Müzik] ettim ve ilk spora başladığım günlerde sadece lastikli antrenmanlar yaptığım günlerde hep o Olimpiyatı hayal ederek çalışmaya devam ettim ama tabii her şey o kadar kolay olmadı Eee kulübe gidip gelmek benim için çok masraflı ydı ve o masrafı karşılayamadığımızda Ben ikinci el bir yay aldım Oklar aldım orada çalışmaya başladım Annem saatlerce benim okları çekti ve hayal ettiğim tek şey orada yaptığım atışların aynısını bir gün bir final sahasında yapabilmek di ve otoparkta yaptığım antrenmanlardaki atışların aynısını final sahasında gerçekleştirdim [Müzik] [Müzik] oh [Müzik]